|
|||||||||||||||||||
Aktualna strona
|
|||||||||||||||||||
Rozmowa |
|
||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||
- Po wspominajmy trochę. - Ech. - Co, nie chcesz? - To nie są wspomnienia. To jest fikcja. - To nic. Sami jesteśmy postaciami wymyślonymi. - Ach tak! Te moje emocje... - Są tylko dźwiękiem nagranym na taśmę. - A moje ciało? - Było bardzo plastyczne, aż rzeczywiste. Tak je dotykałem. - Teraz tylko we śnie... - Ale to ja, chociaż coraz bardziej zmyślony. - Tracisz na kształtach, zapachu i smaku. - Staje się jednym z wielu. - Nie znam innych. - Ja znam inne, za każdym razem jesteś to ty! - Nie ma nikogo więcej? - Oprócz nas nikogo. - Jak długo tak można? - Tak długo jak istniejemy we wspomnieniach, albo tak długo jak to się czyta. - A pamiętasz...? - Nic innego nie mam w głowie, mamy tą samą pamięć. Ty odeszłaś ze mną, ja odszedłem z tobą. - Gdzie teraz jesteśmy? - W próżni. Tak to czuję. Czy nasze ciała są jeszcze do czegoś nam po- trzebne? - A jak byś jadł u mnie? A jak byś zmyślał te wszystkie historie? - Ciało mnie boli a dusza gdzieś została. - Ta rozmowa jest krótka. Jak byś odwrócił kartkę, zobaczyłbyś że jest pusta. - To jest tam gdzie jeszcze nas nie ma. |
|||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||